سلام عزیزم...

امروز به نیت سلامت رسیدنت به مقصد و سلامت برگشتنت روزه گرفتم... حال عجیبی دارم، با اینکه بارها و بارها ازم دور شدی اما اینبار بیشتر از همیشه دلتنگتم... میخواستم برات صدقه بدم اما دلم گفت چرا از وجود خودت مایه نمیذاری... واسه همین نیت روزه کردم و الانم با دهان روزه دارم این متن و مینویسم تا بدونی چقدر تو قلبم جا داری...

تا بدونی وقتی نیستی هیچی زیبا نیست و همه چی دلتنگ اومدن تو میشه... قصه دلتنگی و انتظار قصه تلخیه که همیشه بزرگترین سهم من از تو بوده... نمیدونم آیا تا حالا این طعم و چشیدی یا نه... طعم تلخیه اما آخرش شیرین شیرین...

از خدای مهربون میخوام همیشه و همه جا همراهت باشه...  امروز از بس تو فکر دیر رسیدنت بودم کم مونده بود وقتی از عرض جاده میگذشتم تصادف کنم، حواسم خیلی پرت بود... گفته بودی یک ساعته میرسی اما از اون وقتی که خبر رفتنت و دادی تا اون موقعی که بی خبر بودم دو ساعت گذشته بود... هرچی زنگ میزدم گوشیت هم خاموش بود... تا اینکه بلاخره با شنیدن صدات آروم شدم... نمیدونم چرا و چطوری انقدر تو قلبم جا باز کردی... جایی به وسعت آسمونها ...

دوستت دارم... دلتنگتم... تا وقتی بیای مثل همین دختر غمیگینی که عکسشو گذاشتم یه گوشه از خاطراتم کز میکنم... پس زود برگرد...!