آغوشتو به غیر من به روی هیشکی وا نکن

منو از این دلخوشیها آرامشم جدا نکن

من برای با تو بودن پر عشق و خواهشم

واسه بودن کنارت تو بگو به هر کجا پر میکشم

منو تو آغوشت بگیر آغوش تو مقدسه

بوسیدنت برای من تولد یک نفسه

چشمای مهربون تو منو به آتیش میکشه

نوازشه دستای تو عادت ترکم نمیشه

فقط تو آغوش خودم دغدغه ها تو جا بذار

به پای عشق من بمون هیچکسو جای من نیار

مهر لباتو رو تن و روی لب کسی نزن

فقط به من بوسه بزن به روح و جسم وتن من

امروز یکشنبه ست... ۱۷ جولای ۲۰۱۰

روز پنجشنبه پیش خیلی روز بدی بود... دو روز میشد که رابطه م با درخت حسابی کدر شده بود و دیگه حتی توی چت هم نمیتونستیم درست صحبت کنیم... من بخاطر قضیه عروسی تو فکر بودم و حساس شده بودم و اون بخاطر این حساسیتم ازم دور شده بود...

ولی روز پنجشنبه دیگه طاقتم طاق شده بود، توی دفتر هم هیچکس نبود، حوصله م حسابی سر رفته بود، توی چت از بس بهش گفتم ببخشید دیگه داشت حالم از خودم بهم میخورد، اون حتی یادش رفته بود که روز پنجشنبه قراره بریم خرید، به همین خاطر تصمیم گرفتم برم سخی که اجازه نداد، منم گفتم زودتر میرم خونه، با اینکه میدونستم هیچکی خونه نیست...

درخت هم گفت که اگه کاراش زود تموم شد میاد، بعدش میریم خرید، خیلی دلم گرفت، هنوزم میتونستم ناراحتی رو توی تمام رفتاراش حس کنم، کامپیوترم و خاموش کردم و داشتم راه میفتادم که زنگ زد، گفت کجام و بعدش بهم گفت که توی ایستگاه منتظرش بمونم چون میاد که باهم بریم، هیچکس نفهمیدم که چقدر خوشحال شدم، انقدر که دو قطره اشک مهمون چشمام شد، وقتی توی ایستگاه دیدمش، چهره ش نسبت به دیشب که پکر و گرفته بود هیچ تغییری نکرده بود، حتی وقتی بهم دست داد دستاش کاملا بی احساس بود، من با لبخند بهش سلام کردم اما اون هنوز اخم کرده بود، من اومده بودم تا...اما اون هنوز ناراحت بود، وقتی توی ماشین کنار هم نشستیم، حتی دستامو مثل همیشه تو دستش نگرفت، دنیا روی سرم خراب شده بود انگار، سعی کردم جلوی خودمو بگیرم اما نمیشد، حتی حرف هم نمیزد، نمیدونم چرا با اینکه ازش معذرت خواسته بودم انقدر سرد بود هنوز، یعنی من انقدر گناه بزرگی مرتکب شده بودم که استحقاق بخشیدن و نداشتم؟

بغض بدجور راه نفسم و بند آورده بود، بهش نگاه کردم و گفتم: عزیز چرا بازم اخمات تو همه؟ من که ازت معذرت خواستم... یه نگاه کرد و گفت نه من که اخم نکردم، و بعد باز صورتش و برگردوند، دیگه طاقت نیاوردم و این اشکای داغ بود که تو اون هوای گرم تنمو مثل کوره آتیش میسوزوند، یه دفعه انگار فهمیده باشه که دارم گریه میکنم، دستامو گرفت و گفت که بسه، چیزی نشده که... و همون موقع بود که حالت چشماش مثل همیشه شد، خونه که رسیدیم محمد و فاطمه هم بودن، توی یکی از اتاقا نشست و وقتی رفتم براش بالشت ببرم بغلم کرد، نمیدونم چرا اما انقدر دلم براش تنگ شده بود، انقدر از هم دور شده بودیم که ناخودآگاه بغض چند روزه م شکست و با صدای بلند تو بغلش گریه کردم، گریه هام خیلی شدید بود، طوری که فهمیدم خیلی روش تاثیر گذاشته و اونم تن صداش آروم شده بود، همه ش میپرسید چرا گریه میکنی؟ و بعد اونم ازم معذرت خواست... به همین راحتی همه ناراحتی ها از بین رفت، و من اون بیشتر از گذشته بهم نزدیک شدیم، شاید اگه بگم یه بار دیگه عاشق همدیگه شده بودیم دروغ نمیگفتم، تمام بعدازظهر پنجشنبه و روز جمعه باهم بودیم، در کنار هم توی خونه، توی آغوش گرمش و دستام توی دستای مهربونش،

نمیتونم بگم این جمعه چقدر خوش گذشت بهمون... اما فقط اینو میتونم بگم که حالا انگار یه سال بزرگتر شدم و بیشتر میفهمم... باید همه چیز و درک کرد، باید از دید دیگران هم به قضیه نگاه کرد، نباید همیشه از روی احساسات تصمیم گرفت، اینطوری هم خودمون اذیت میشیم هم دیگران و میرنجونیم، امیدوارم دیگه هیچ وقت مشکلی بین ما دوتا بوجود نیاد....!

از این همه غم خسته شدم....

اگه دنیا بده... اگه آدماش بدن... اگه همه چی غم انگیزه... من نمیخوام اینطور باشم

اگه آدما غصه دار میشن و اشک میریزن... اگه دریاها خروشان میشن و موجاشون صخره ها رو در هم میشکونن... من نمیخوام اینطور باشم

اگه همه چیز ناامیدکننده ست... اگه دنیا رو فقر گرفته... اگه دشمنی و کینه زیاد شده... اگه دلا رو میشکونن... اگه گریه ها اوج میگیرن... من نمیخوام اینطور باشم

من میخوام مثل خودم باشم، من میخوام خودم باشم، همیشه لبخند به لب... همیشه آرزومند و همیشه مایه شادی دیگران... خدایا خودت کمکم کن... تنهام نذار.. امروز یه شروع دیگه تو زندگیم دارم.. یه شروع زیبا و شاد... پایانش و به تو میسپرم...!

سلام عزیزم

نمیدونم چی بگم... این وبلاگم مثل خودم حال و هوای گرفته ای پیدا کرده... حوصله نوشتن هم ندارم... تو هم که انگار هیچ وبلاگی وجود نداره... حتی یه خط هم توش نمی نویسی... انگار منم کم کم دارم تو نوشتن کم میارم... یادته یه روز گفتی عشق من و تو هر روز باید بیشتر و بیشتر بشه..؟ اما حالا یعنی تو همین هفته که داره تموم میشه دارم میبینم که دوروزه...

بیخیال... هیچی به ذهنم نمیرسه بنویسم... آروم نیستم... واسه ت هم اس ام اس دادم اما مثل همیشه جواب ندادی.. نمیدونم چرا من انقدر دیوونه م که با اینکه میدونم جوابی در کار نیست بازم پیام میفرستم... شاید اینطوری دارم دلم و خوش میکنم که حداقل دردودلم و که میکنم... آخه من که بعد خدا دیگه کسی رو ندارم... همه چیز و همه کسم تویی... به اندک بی توجهیت خورد میشم... نابود میشم... دیشب میگفتی بهت بی محلی میکنم.... اصلا ازت انتظار این حرفو نداشتم عزیز... از دیشب تا حالا بخاطر این حرفت به خودم میپیچم... امروز هم که گفتی دستمو دراز کردم و دست ندادی و بابا خندید بهم دیگه بدتر شدم... من حتی ندیدم تو دستت و بلند کنی چه برسه به اینکه دستتو دراز کنی و من نگرفته باشمش... خیلی ناراحتم... اصلا بیخیال... گاهی وقتا مثل الان فکر میکنم حوصله ت از ناراحت شدنم هم سر میره...

پس هیچی نمیگم... چون میدونم حرفام گاهی هضم کردنش سخته... میدونم که گاهی اطرافیانم نمیتونن منظورمو بفهمن و بخاطر همین از دستم کلافه میشن... کاش پیشم بودی... اما نه... اگه پیشم بودی حتما بخاطر اخمای من عصبانی میشدی... پس بهتره با این حالتم کنار بیام مثل همیشه...

سلام

دیشب جام جهانی ۲۰۱۰ به پایان رسید

شب خوبی بود... درخت هم خونه مون اومده بود تا باهم این مسابقه هیجانی رو تماشا کنیم... من و خدیجه طرفدار اسپانیا بودیم و بقیه همه طرفدار هلند شده بودن، شرط هم زدیم... تا نیمه دوم بیدار بودم اما چون جالم زیاد خوب نبود، بعد از اینکه سایه بان آمپولم و زد، دیگه تنم داغ اومد و چشمام خودبخود بسته شد، درخت هم گفت بهتره بخوابی تا فردا تو سرکار کسل نباشی،

ولی وقتی دراز کشیدم، تقریبا آخرای نیمه دوم رسیده بود، هنوزم هیچ گلی زده نشده بود، ولی من میدونستم که اسپانیا میبره، به هر حال با صدای گل اسپانیا بود که از خواب پریدم، خوشحال شدم که شرط و بردم گرچه ایمان داشتم که میبریم... اینم یه چندتا عکس از مسابقه اسپانیا و هلند برای همه دوستدارای فوتبال...

شهادت امام موس کاظم پدر بزرگوار امام رضا (ع) بر تمام دوستداران

اهل بیت تسلیت باد

عشق

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند . .
پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: "باید ازت عکسبرداری بشه تا مطمئن بشيم جائی از بدنت آسیب ديدگي يا شکستگی نداشته باشه "
پیرمرد غمگین شد، گفت خيلي عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست .
پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند :
او گفت : همسرم در خانه سالمندان است. هر روز صبح من به آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. امروز به حد كافي دير شده نمی خواهم تاخير من بيشتر شود !
يكي از پرستاران به او گفت : خودمان به او خبر می دهیم تا منتظرت نماند .
پیرمرد با اندوه ! گفت : خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد . چیزی را متوجه نخواهد شد ! او حتی مرا هم نمی شناسد !
پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟
پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است

وقتی هستی آنقدر محو تماشا و در کنار تو بودن هستم  که از گذر سریع لحظات غافل می شوم
دوست دارم این لحظات کنار هم بودن را تا بی نهایت ادامه دهم...
وقتی هستی همه چیز "تو" می شود و من سراپا چشم
نمیدانی... نمیدانم.. هیچ کس نمی داند  که چه قدر عاشقت هستم
چه قدر برای کنار تو بودن پرپر میزنم
چه قدر همیشه نگرانت هستم
همیشه چشم به راهت هستم
خدایا این عشق پاک را از ما مگیر
هر روز بر این عشق فزونی بخش و آن را شعله ور تر کن

گــــــل نازم 

تو با مــــــن مهربون باش

واسه چشمام، پل رنگین کــــــــــــــمون باش

اسیر باد و بارونم شب و روز، گل این باغ بی نام و نشون باش

من عاشــــــــــــــــــــــــــــــــــقی.... دلخونم

شکسته..... محـــــــزونم

پنـــــــــاه این دل بی آشیون باش

دلم تنگه تــــــــــــــــو با من مهربون باش

گــــــل نازم

بگو بارون بباره، که چشماتو به یاد من میاره

تماشای تو زیر عطر بارون، چه با من میکنه امشب دوباره

دلم هوای بارون و کرده

چقدر سخته وقتی دلت بگیره و کسی نباشه حرفاتو بفهمه

چقدر سخته وقتی اشکات بریزه پایین و علتشو بگی و بازم کسی همدردت نشه

چقدر سخته دلتنگی شدیدی داشته باشی و اونیکه دلتنگشی رو نتونی ببینی

چقدر سخته آغوششو کم داشته باشی و اون دور باشه ازت

چقدر سخته تو دلت یه عالمه غصه خونه کنه و هیچکس دلداریت نده

چقدر سخته تنهایی رو در آغوش بکشی و هیچکس درکت نکنه

چقدر سخته کمبود نگاهش و داشته باشی و اون ازت دوری کنه

چقدر سخته بخوای فریاد بزنی اما نتونی

چقدر سخته بخوای گریه کنی اما بازم نتونی

چقدر سخته بخوای انقدر راه بری و بدوی که خسته خسته بشی اما بازم نتونی

چقدر سخته عزیز... چقدر سخته.........................................

دیشب وقتی توی سخی کنار درخت نشسته بودم، یه حس غریبی بهم دست داده بود... دلم میخواست با خدا راز و نیاز کنم... و فقط و فقط اشک بریزم... راستش دیروز روز جمعه خونه درخت دعوت بودیم، هیچ دلشوره ای نداشتم... وقتی با ماشینش ما و عمو و دایی رو برد خونه شون، بازم دلشوره ای نداشتم... راستش وقتی وارد حیاط خونه شون شدم حس کردم سال هاست اون خونه رو میشناسم... اتاق خونه شون یعنی همون پذیرایی که ما توش نشستیم تقریبا بزرگ بود و با اتاقای کوچیک و ساده خونه ما خیلی فرق داشت... پرده های طلایی رنگ با یه دیزاین قشنگ خونه شونو قشنگ تر کرده بود، تابلویی که واسه بابا خریده بودم تو یه گوشه از اتاق پذیرایی که سنگ کاری شده بود گذاشته بودن... و یه چندتا تابلوی قشنگ هم دیوارها رو تزئین کرده بود... خلاصه خونه شون خیلی قشنگ تر از خونه ما بود... ناهار هم قابلی خوشمزه ای پخته بودن... و پذیرایی خوبی هم کردن...

 بعد از ناهار آقایون رفتن تو حیاط و روی تخت نشستن، و ما خانوم ها یعنی مادر درخت، خواهرش، خاله ش و مادربزرگش و مادرم و خواهرام و زن عموم تو اتاق پذیرایی نشستیم و آلبوم عکس نگاه کردیم... عکسای کوچیکی درخت خیلی جالب بود... هم خشگل بود هم بانمک... بعد از تماشای آلبوم ها هم زهرا جونم یه هدیه آورد که خیلی قشنگ بود.. از طرف بابا بود و خودش... بابا یه دستبند طلا خریده بود و زهرا هم یه پارچه پنجابی... که خیلی قشنگ بودن... بعدش هم چون ما مهمون داشتیم، زود خداحافظی کردیم و برگشتیم البته با ماشین درخت... مهمون که رفت ما هم دسته جمعی رفتیم سخی... شب بود که رسیدیم... هواش خیلی خوب بود... من و درخت بعد از خوردن همبرگرامون روی دیوار نشستیم اون شروع کرد صبحت کردن... دلم خیلی گرفته بود... فقط میخواستم گریه کنم و دردودل... نمیدونم چرا از خودم بدم می اومد... مهسا گفته بود که هرکس نامزد بشه گناهاش پاک میشه... ولی من حس میکردم تو این مدت خیلی از خدا و عبادتش غافل شدم... خیلی خیلی ازش دور شدم...

درخت فقط میخندید اما نمیدونست درون من چی میگذره... یه حس بدی پیدا کرده بودم... از خودم بیزار بودم چون فکر میکردم خدا خیلی ازم ناراضیه...تو این مدت حتی وقت نکرده بودم یه دو سوره قرآن بخونم... یعنی منو میبخشید...؟ وقتی خونه رسیدیم درخت رفت  اما من خیلی دلم گرفته بود... تو حیاط نشستم و گریه کردم... یه حالی بودم که تا هنوزم از تنم نرفته... خیلی غصه تو دلم تلنبار شده بود... امروز هم با اینکه دفتر اومدم اما حال و حوصله ای ندارم... کاش میتونستم برم یه زیارت... بشینم و فقط گریه کنم... انقدر گریه کنم تا این حس لعنتی از وجودم بره بیرون... خدایا میشه منو ببخشی...؟

 تقدیم به مریم قشنگم

۱۱ تیر، سالروز شکفتن یه گل خوشبوست به نام مریم... عطر این گل همیشه تو خونه مون احساس میشه مخصوصا وقتی که لبخند روی این گل باشه، انگار ماه با همه ستاره هاش داره به آدمای این خونه لبخند میزنه... قشنگم با همه احساساتم تولدتو تبریک میگم... این جشن و با درخت یکجا واسه ت گرفتیم... البته اون بیشتر زحمت کشید... اینو بدون درخت تو رو خیلی دوست داره... یعنی همه تون و خیلی دوست داره... یه هدیه ناقابل هم باهم گرفتیم که امیدوارم خوشت بیاد... ببخشی که ناقابله... گلم بازم میگم تولدت مبارک...!

تولد تولد تولـــــدت مبــــارک گل من

مریم قشنگم نمیدونم شادی مو از بابت این روز چطوری بیان کنم... میدونم قابل چشمای قشنگ تو نداره اما باور کن خیلی خیلی دوستت دارم... آرزو میکنم همیشه روی بالون خوشبختی ها پرواز کنی:

این کارت پستال و سفارش دادم درست کنن... و بعدش چاپ میکنم و بهت میدم... امیدوارم عزیزم خوشت بیاد:

و اینم یه کیک تولد قشنگ بخاطر اسم قشنگت، بدو بدو شمع ها رو فوت کن

اینم ۱۸ تا شمع به نام ۱۸ ساله شدنت: فوتش کن دیگه:

 ببین حتی ستاره های آسمون هم بخاطرت شادی میکنن:

سلام... سلام... سلام

امروز یه خبر خوش برای همه تون دارم... فردا روز تولد قشنگ ترین خواهر دنیاست... الهی فداش بشم... مریم جونم روز جمعه تولدشه... ۱۸ ساله میشه... واسه همین امروز میخوام یه جشن کوچولو توی همین وبلاگ واسه ش بگیرم تا لبای خشگلش مثل همیشه بخنده... اول با یه شعر قشنگ شروع میکنم:

بازم شادی و بوسه ، گلای سرخ و میخک

میگن کهنه نمی شه تولدت مبارک

تو این روز طلایی تو اومدی به دنیا

و جود پاکت اومد تو جمع خلوت ما

تو تقویما نوشتیم تو این ماه و تو این روز

از اسمون فرستاد خدا یه ماه زیبا

یه کیک خیلی خوش طعم ،با چند تا شمع روشن

یکی به نیت تو یکی از طرف من

الهی که هزارسال همین جشنو بگیریم

به خاطر و جودت به افتخار بودن

تو این روز پر از عشق تو با خنده شکفتی

با یه گریه ی ساده به دنیا بله گفتی

ببین تو اسمونا پر از نور و پرندس

تو قلبا پر عشقه رو لبا پر خندس

تا تو هستی و چشمات بهونه س واسه خوندن

همین شعر و ترانه تو دنیای ما زندس

واسه تولد تو باید دنیا رو اورد

ستاره رو سرت ریخت تو رو تا اسمون برد

اینا یه یادگاری توی خاطره هاته

ولی به شوق امروز می شه کلی قسم خورد

تولدت عزیزم پراز ستاره بارون

پر از باد کنک و شوق ،پر از اینه و شمعدون

الهی که همیشه واسه تبریک امروز

بیان یه عالم عاشق ،بیاد هزار تا مهمون

اینم یه آتیش بازی بخاطر گل روی مریم جووووووووووووووونم: