... همیشه باهات هستم حتی اون دنیا ... همیشه ممنونم بابت محبت هات ...
... همین چند جمله ی به ظاهر خیلی کوتاه، اما پر از معنا و لطافت از تو کافیه تا از دل من یه دل پُر از غوغا و پُر تپش بسازه ... گاهی اونقدر حرف برای گفتن دارم که نمی دونم باید چی بگم!!! خیلی عجیبه نه؟ آدم می دونه که دلش پر شده از گفتنی ها، ولی اون چیزا گفتنی نیست، یا شاید هم بشه گفت بیان کردنش به صورت گفتنِ زبانی نیست. باید با نگاه فهمید، باید حسش کرد ... نمی دونم اسمش رو چی باید گذاشت. به نظرم همون بهتره اسمش رو بذارم فهمیدن و احساس کردن. چیزی که خود تو همیشه ازش اینجوری اسم می بری ...
واقعا احساس محبت و دوست داشتن تو منو آنچنان منقلبم می کنه که خودم رو قادر به هر کاری می بینم و برای هر کاری حاضر می شم. با تو حس بزرگ بودنی پیدا می کنم که وقتای دیگه برام ناشناخته بوده ...، تو برام همه ی امید و آرزویی محمد خوبم. می دونم درکم می کنی، می فهمی منو. اگه غیر از این بود، تحمل وقتایی مثل بخصوص الان که واژه ای برای گفتن حرفای درونم و اونی که توی دلم می گذره پیدا نمی کنم واقعا مشکل بود. مثل این می مونه که آدم هیچ زبونی برای گفتن حرفاش بلد نباشه و گنگ و منگ بمونه. اما زبون دلم رو فقط تو می دونی آقایی، و همیشه و همه جا همزبونی می کنی با من ... محمد خوب من، همیشه و همه جا و اونقدر که امکانش باشه با تو و در کنارتم و به بودن با تو افتخار می کنم، و از خدا می خوام که نه توی این دنیا، که توی اون دنیا هم همدم تمام لحظاتم باشی ... دوستت دارم محمد خوبم، عشق خود خودم همیشه ...
:: بازدید از این مطلب : 531
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
