سلام

سلام قشنگم...  محمدی نازنینم...   این آپ یه معذرت خواهیه..  از تو و اون قلب مهربونت... واسه خاطر پستی که قبلا گذاشتم و ناراحتت کردم.. الهی من فدات بشم...  بخدا منظوری نداشتم از اون حرفا... میدونم که تو انقدر خوبی که همیشه کارای بد منو بخشیدی...

الهی من فدای اون خنده ها و شوخی هات بشم...  دلم خیلی برات تنگ شده بود اون حرفا رو نوشتم...  آخه خوب فکر کن... تو هروقت از یه چیزی ناراحت میشی بدتر سکوت میکنی...   جلوی بابا هم که نمیتونم بهت گیر بدم محمد چی شده؟ آخه من نمیخوام کسی متوجه بشه من و تو باهم مشکلی داریم... تو هم که این دو روز انقدر ساکت بودی تو ماشین که بدتر فکرم هزارجا رفت... مخصوصا دیشب که حالم خیلی بد شده بود... دلم بهونه تو کرده بود اما تو حتی یه زنگ نزدی حالم و بپرسی...

 تو بهونه همه خنده ها و گریه هام شدی محمد

 تو دلیل همه امیدهای زندگیم هستی محمدی قشنگم

 وفتی تو آغوشتم از همه غمها دور میشم پس بهم حق بده وقتی ازت دورم اینطور گرفته بشم  

 تو شدی تمام هستی من و تمام دلیل من برای نفس کشیدن 

 کاش وقتی کمی گرفته میشی و سکوت میکنی اینو یادت بیاد که یکی با خنده های تو زنده ست  

 پس همیشه بخند

 و اگه یه روزی از چیزی ناراحت شدی همون موقع بهم بگو  

 منو توی خماری نذار عزیزم... 

 باشه گلم؟ باشه مهربونم؟ باشه عزیز دلم؟

   خیلی دوستت دارم... خیلی خیلی زیاد 

این گلها رو هم بهت تقدیم میکنم از اعماق دلم واسه معذرت خواهی