خوب من !

بی خوابی شب هایم را به چه تعبیر کنم !

که شب ارامش  و معصومیت نگاه تو را برایم زمزمه میکند !!!

اين روزها بيشتر از هميشه به انتخابم افتخار ميكنم...

به چشمان قشنگت خيره ميشوم و يه دنيا مهربوني ميبينم...

هميشه كنارم هستي  و هيچ چيز قشنگتر از اين نيست..

خوشحالم ..از همه چیز..

سلام

روز پنجشنبه سر ظهر رفتم خونه، محمدی توی یه مجلس شیرینی خوری دعوت بود و نمیتونست بیاد پیشم... خیلی خیلی حوصله م تو خونه سر رفته بود، مادر و خدیجه هم رفته بودن بازار و هیچکی غیر مریم خونه نبود، اونم خوابیده بود و بعدش قرار بود بره عکاسی... از همون ظهر تا موقع اومدن محمد، هی اینور اونور میرفتم تا یه سرگرمی پیدا کنم اما هیچی جز تلویزیون نبود...

یه دوش گرفتم گفتم شاید محمد برسه اما ساعت حدود 5 بود که هم مادر و خدیجه رسیدن هم محمد اومد... البته بهم زنگ زد برم سر کوچه تا باهم بریم از بازار واسه بیرون رفتن شب یه چیزی بخریم... وقتی دیدمش هنگ کردم، ریشاش انقدر بلند شده بود که فکر کردم یه هفته ست منو ندیده...

خلاصه سوار ماشین شدم و باهم رفتیم یه مقدار گوشت خریدیم با سبزی و برگشتیم خونه، بیچاره آقا محمدم انقده خسته شده بود که خدا میدونه، اما با اون حالش بازم به فکر من بود.. الهی قربونش برم... وقتی رسیدیم خیلی دیر شده بود واسه پختن غذا... واسه همین پیشنهاد دادم امشب شکم مون و با یه همبرگر سیر کنیم که همه قبول کردن، راه افتادیم، توی راه دلم میخواست بپرم بغلش و بوسش کنم، آخه بعد از اون ناراحتی خیلی دلم براش تنگ شده بود،

مادر اینا رو رسوندیم زیارت و خودمون برگشتیم همبرگری تا همبرگر بخریم، یه مدت اونجا معطل شدیم و بعد که آماده شدن رفتیم زیارت، تو این راه یاد یه خاطره دور افتادم که واسه محمد تعریف هم کردم و کلی خندیدیم... اونجا که رسیدیم، بچه ها فرش پهن کرده بودن تو حیاط زیارت، ما هم کنار همدیگه نشستیم، همبرگرا رو با نوشابه زدیم که خیلی مزه داد، بعدش رفتیم زیارت کردیم و نماز خوندیم... بعد یه چند دقیقه نشستیم و چون محمد خسته بود جمع کردیم و برگشتیم اما تو راه برگشت یه دفعه مادرم گفت طلاهاش از جیب کیفش افتاده، ناچار دوباره ماشین و دور دادیم طرف زیارت، اما وقتی برگشتیم هیچ خبری نبود، ولی فهمیدیم طلاهای مادر توی کیفش بوده و چون جیبش سوراخ داشته مادر نفهمیده... اونجا هم کلی خندیدم تا رسیدیم خونه...

واسه بغل کردن محمدم بیقرار بودم، وقتی رسیدیم همه رختخوابا رو پهن کردن و ما هم رفتیم اون یکی اتاق، محمدی عزیزم حسابی بغلم کرد و ماچ ماچیم کرد... وای که لباش چقده خوشمزه ست... هیچ وقت سیر نمیشم از اون طعم... توی رختخواب که دراز کشیدیم، بلاخره آروم گرفتم، تا صبح کلی ناز و نوازش و عشقولانه بازی کردیم باهم...

صبح که شد زودتر از همیشه از خواب پا شدیم، با خدیجه و مادر تو حیاط انار خوردیم و بعدش جیگری که مادر سرخ کرده بود با صبحانه زدیم، خیلی مزه داد، بعد هم محمد رفت حموم... ظهر دوستای مریم دعوت بودن خونه، واسه همین فاطمه و مریم خونه می موندن و بقیه که خونه عمه دعوت بودیم باهم رفتیم اونجا... خونه شونو زیاد دوست ندارم، یعنی از پسر عمه م زیاد خوشم نمیاد... واسه همین فقط بخاطر عمه دعوت شون و قبول کردیم... بعد از مهمونی که اصلا خوش نگذشت و فقط بخاطر وجود محمد گلم تحملش کردم، من و خدیجه و محمد رفتیم بازار.. محمد میخواست واسه خدیجه یه مانتو بخره... کلی اینور اونور و گشتیم اما چیزی اندازه خدیجه جووووووونم پیدا نشد...

ولی مانتویی که واسه خدیجه انتخاب کرده بودیم اندازه من بود... محمد هم گفت که تو بگیرش... منم قبول کردم...مدلش قشنگ بود... سر آستیناش یه پارچه قشنگ گلدوزی داشت... تو راه برگشت همه مون خسته بودیم، ولی مادر زنگ زد که دوستت اومده خونه با شوهرش... حسابی کلاقه شدم، حوصله مهمون و نداشتم دیگه اما محمد خوبم بازم با حرفاش آرومم کرد... اونجا که رسیدیم فهمیدم دوستم یه چند وقت دیگه مامانی میشه... خوشحال شدم، باهم آلبوم عکس نگاه کردیم و اون گفت خیلی حشگل شده بودی تو روز شیرینی خوری... منم کلی ذوق کردم

بعد از شام اونا هم رفتن و من و محمد موندیم تو اتاق همیشگی مون... میدونستم خسته ست... واسه همین کمی ناراحت بودم بخاطر اینکه میفهمیدم دیگه از شیطونی خبری نیست... فقط باید بگیریم بخوابیم... اما محمد خوبم که الهی قربونش برم هیچ وقت بدون ناز و نوازش من نمیخوابه... کلی نازم کرد، بوسم کرد، و کلی هم شیطونی کردیم و بعدش تو بغل همدیگه خوابیدیم... ولی چشم تون روز بد نبینه.. صبح شنبه که پا شدم، فهمیدم حسابی وضع معده و روده م خرابه.... نتونستم برم دفتر و خونه موندم اما محمد رفت و گفت یه سر بهم میزنه...

انقدر خوابم می اومد... دراز کشیدم و تا ساعت 11 خوابیدم، ساعت 11 بود که بیدار شدم، محمد هنوز زنگ هم نزده بود، یه زنگ بهش زدم، گفت تو راه خونه ماست... سر ظهر بود که رسید، حالم هنوز خوب خوب نشده بود، بعد خوردن میوه، باهم تو اون یکی اتاق دراز کشیدیم... ساعت 2 بود که مادر رفت بازار و محمد هم بیدار شد که بره سمت کارش... اما دل هیچ کدوم مون نمی اومد... خونه خالی بود...

اول بوسه... بعدش حسابی بغل کردن... بعدش هم...................  البته میدونستم محمد و خودم هیچ وقت کنترل خودمووونو از دست نمیدادیم... واسه همین بهش اعتماد داشتم... سرم و روی شونه برهنه ش گذاشتم و گردنش و بوسیدم، روی گردنش سه تا خاله... که من عاشق بوسیدن اون سه تا خالم... ناز و نوازش که تموم شد، باهم رفتیم حموم و یه دوش گرفتیم... که اونم خیلی حال داد...

بعد هم چون من تو خونه تنها بودم محمد گفت باهم بریم بیرون، من که از خدام بود قبول کردم و راه افتادیم... اونجا باهم یه ساندویچ مرغ خوردیم که خیلی مزه داد، بعد از تموم شدن کار محمد برگشتیم خونه، خیلی خیلی خوش گذشت... موقع خداحافظی هم حسابی بوسم کرد و بغلم کرد تا دلمون تنگ نشه...

امروز هم نتونست بیاد دنبالم آخه رفته غان غانی خودمونو که تو تعمیرگاهه درست کنه تا از این به بعد تنهایی باهاش بگردیم... خیلی منتظرم زودتر درست بشه... قربونش برم همین الان بهش زنگ زدم... خیلی خسته بود... کاش زودتر کارش تموم بشه و یه سر بره دفتر و آنلاین بشه تا کمی باهاش بچتم... خیلی دلتنگشم... اصلا من همیشه دلتنگ محمدم هستم.. حتی وقتی پیشمه...

  با تو این تنه شکسته داره کم کم جون می گیره

      آخرین ذرات موندن توی رگ هام نمی میره

          با تو انگار تو بهشتم با تو پر سعادتم من

              دیگه از مرگ نمی ترسم عاشق شهامتم من

                   اگه رو حصیر بشینم اگه هیچ نداشته باشم

              با تو من مالک دنیام با تو در نهایتم من

         با تو انگار تو بهشتم با تو پر سعادتم من

    دیگه از مرگ نمی ترسم عاشق شهامتم من

 با تو شاه ماهی دریا بی تو مرگ موج تو ساحل

    با تو شکل یک حماسه بی تو یک کلام باطل

         بی تو من هیچی نمی خوام از این عمری که دو روزه

               نرو تا غم واسه قلبم پیرهن عزا بدوزه

                     با تو انگار تو بهشتم با تو پر سعادتم من

               دیگه از مرگ نمی ترسم عاشق شهامتم من

         با تو انگار تو بهشتم با تو پر سعادتم من

    دیگه از مرگ نمی ترسم عاشق شهامتم من

 با تو انگار تو بهشتم با تو پر سعادتم من

     دیگه از مرگ نمی ترسم عاشق شهامتم من

فقط اومدم بگم یه قهر و یه آشتی زودگذر دیگه

اما قربون محمدم برم اینبار خودش اومد آشتی... دیشب خیلی سخت گذشت خشگلم... انتظار داشتم دیشب بهم زنگ بزنی و ... اما خوب عیبی نداره... اگه زنگ نمیزدی و آشتی هم نمیکردی مطمئن باش امشب خودم باهات آشتی میکردم...

چند تا دوسم داري ؟ هميشه وقتي يکي ازم مي پرسيد چند تا دوسم داري يه عدد بزرگ

ميگفتم...

 ولي وقتي تو ازم پرسيدي چند تا دوسم داري گفتم : يکي !!! ميدوني چرا ؟چون قوي ترين و

 بزرگترين عدديه که ميشناسم ... دقت کردي که قشنگترين و عزيز ترين چيزاي دنيا هميشه

يکين ؟

ماه يکيه ... خورشيد يکيه ... زمين يکيه ... خدا يکيه ... مادر يکيه ... پدر يکيه ... تو هم يکي

هستي ... وسعت عشق من به تو هم يکيه ... پس اينو بدون از الان و تا هميشه يکي دوستت

دارم

 خاطرم نيست که تو از باراني ، يا که از نسل نسيم

هر چه هستي گذرا نيست هوايت ، بويت . . .

فقط آهسته بگو . . با دلم مي ماني . .

              <sup>نوازشم کن وبگو که عشق اخرم توـــــیی

                  بگو که بی تو هیچم و تموم باورم تـــــویی

                      بگو که غربت چشات منو به رویــــا می بره

                         کهنه فروش شهر ما قلب شکسته می خره

                             نگو که دوست ندارم که بد دلم رو می شکنه

                                   بگو که قلب عاشقم فقط واسه تو می زنه

                                       نوازشم کن و بگو حس خوندنم تـــــــــویی

                                               بگو که بی تو هیچم و دلیل بودنم تویی</sup>

به من نگاه کن واسه ی یه لحظه
نگات به صد تا آسمون می ارزه
من از خدامه بکشم نازتو
تا بشنوم یه لحظه آوازتو
من از خدامه پیش تو بمونم
جواب حرفاتو خودم بخونم
من از خدامه بمونم دیوونه ات
سر بذارم رو شهر امن شونه ات
من از خدامه بمونی کنارم
منکه به جز تو کسی رو ندارم
من از خدامه که نباشه دوری
فقط دلم می خواد بگی چه جوری
من از خدامه که یه روز دعامون
بره تو آسمون پیش خدامون
به عشق اونکه بعد اون همه درد
خدا یه بار نگاهی هم به ما کرد

عزیزم... محمدم... این عکس تو رو یاد چی میندازه...؟ خوب فکر کن...!

سلام

بلاخره روز دوشنبه هم به پایان رسید و ساعت 5 شد، محمد زنگ زد که بیا بیرون سرکوچه منتظرتم... یه حس تازه ای داشتم انگار اولین بار بود میخواستم پیشش برم... با هیجان زیادی رفتم، دیدم تو ماشینش نشسته و زل زده به کوچه... قربونش برم... انقدر شوق داشتم که از همون دم در براش دست تکون دادم،

وقتی کنارش نشستم، یه سلام عادی بهم کردیم، چون جلوی بقیه که نمیشد ببوسیم همدیگه رو اما از نگاه هامون هرکس متوجه میشد که چه شوق نهانی در وجودمون داره آتیش به پا میکنه... به چشماش نگاه کردم، پر آب بود، دلم ریخت پایین، با اینکه میخندیدم اما هیچکس نمیدونست درونمو چه آتیشی داره میسوزونه... دستامو مثل همیشه گرفت و گذاشت روی دنده، حرکت کردیم، تو راه کلی براش حرف زدم، محمد اما فقط گوش میداد و گاه گاهی نگاهی از عمق دلش مینداخت بهم، یه جوری نگاه میکرد که بند دلم پاره میشد، قیافه ش شده بود عین اینایی که سالها از خونه و کاشانه شون دور بوده باشن...

اول رفتیم مارکیت و از شانس مون تونستیم هرکدوم یه دونه پلیور پاییزی بخریم، مال من بنفش و مال اون سیاه، خیلی خوشحال بودم، از اینکه برگشته بود و دست در دستش احساس امنیت میکردم همه ش خدا رو شکر میکردم، بعدش باهم رفتیم زیارت سخی، اونجا نمازمون و خوندیم، بعدش هم باهم رفتیم کاروان..... یه نارنج پلو اسپیشل خوردیم جای همه تون خالی... خیلی مزه داد، مرغ، قابلی، سالاد، منتو، گوشت گوساله سرخ کرده همراه ماست و نوشابه... خیلی مزه داد، تا جایی که میتونستم خوردم، 

ساعت 7:20 بود که از رستوران اومدیم بیرون، با خوشحالی دست در دست هم برگشتیم خونه، خونه که رسیدیم، اول به مامان یه سلام کردیم و دیدیم ای وای کمی مریضه قربونش برم، یه کم سرماخورده بود، بعدش باهم رفتیم اتاق همیشگی مون، یه دونه سیب آوردم گذاشتم تو بشقاب داشتم قاچش میکردم که یه دفعه محمد گفت بدو برو لباساتو عوض کن ببینم، همیشه سعی میکنم حرفاشو گوش کنم، واسه همین تندی بلند شدم رفتم لباسامو عوض کردم، بعدش محمد گفت برو در و ببند که کارت دارم، بهش گفتم عزیز الان که زوده... خندید و گفت: واسه من خیلی هم دیره، رفتم در و بستم و تا برگشتم، دراز کشید و منو انداخت روی خودش، لباش خیلی داغ بود، با ولع لبامو میبوسید و... خیلی دلم براش تنگ شده بود... محکم همدیگه رو بغل کردیم، کلی نازم کرد و قربون صدقه م رفت... گفت: عزیزم تو چیکار کردی با من که اینطوری بهت وابسته شدم؟
منم خندیدم و گفتم: همون کاری که تو کردی... بعدش رختخواب و انداختم و زیر پتو شیطونی هامون شروع شد، به اندازه شب پنجشنبه ای که داشت میرفت بهم لذت بخشید... بعدش هم چون خسته بود، تو بغل هم خوابیدیم اما نصفه شب نمیدونم یهو چی شد که تمام بدنم درد گرفت، داغ داغ شده بودم، که البته این مشکل هم با صبر و نوازش محمد از بین رفت...

خلاصه دم صبح موقع اذان، محمد رفت حموم و نیم ساعت بعد برگشت، وضو گرفتم و میخواستم نماز بخونم که مادر گفت دیگه نخوابید که مهمون میاد... اونم کی... پدرشوهر فاطمه... اما همون موقع بعد از نماز یه چیزی از خدیجه شنیدم که اشکمو درآورد.. یه حرفی زد بهم که از هرکی انتظار داشتم غیر از اون... ولی بازم با نوازشای محمد سرحال اومدم، ساعت 6 بود که مهمونا با عمو اومدن، کلی احوالپرسی و چاق سلامتی... اونا منو که دیدن گفتن خیلی تغییر کردم و اصلا نشناختن منو، ساعت 7 بود که با محمد از خونه زدیم بیرون دنبال بابا... خونه که رسیدیم، بابا و مادر و خواهر پدربزرگ محمد تو خونه بودن...

اونجا هم کلی خندیدیم... یه دفعه بابا به عمه منو خیلی قشنگ معرفی کرد... بهش گفت عمه جان این غنچه گل و که میبینی عروس منه.... انقدر از این طرز معرفی کردنش خوشم اومد که سرخ شدم، تو راه همه ش داشتم به جمله بابا فکر میکردم.... واقعا بابا خیلی قشنگ حرف میزنه... خیلی دوستش دارم... و خوشحالم که با این خانواده وصلت کردم... خدایا شکرت... امروز هم خیلی دلتنگ محمدم هستم...

گفته آنلاین میشه اما هنوز که خبری نیست... منم اومدم این وبلاگو آپ کنم ببینم کی میاد این گل پسر....

جز از علی نباشد به جهان گره‎گشایی                             طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی

چو به کار خویش مانی درِ رحمت علی زن                         به جز او به زخم دلها ننهد کسی دوایی

ز ولای او بزن دم که رها شوی ز هر غم                             سر کوی او مکان کن بنگر که در کجایی

بشناختم خدا را چو شناختم علی را                               به خدا نبرده‎ای پی اگر از علی جدایی

علی ای حقیقت حق علی ای ولی مطلق                        تو جمال کبریایی تو حقیقت خدایی

نظری ز لطف و رحمت به من شکسته دل کن                    تو که یار دردمندی تو که یار بینوایی

همه عمر همچو "شهری" طلب مدد از او کن                      که به جز علی نباشد به جهان گره‎گشایی

جز از علی نباشد به جهان گره‎گشایی                              طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی

چو به کار خویش مانی درِ رحمت علی زن                         به جز او به زخم دلها ننهد کسی دوایی

ز ولای او بزن دم که رها شوی ز هر غم                              سر کوی او مکان کن بنگر که در کجایی

بشناختم خدا را چو شناختم علی را                                 به خدا نبرده‎ای پی اگر از علی جدایی

علی ای حقیقت حق علی ای ولی مطلق                          تو جمال کبریایی تو حقیقت خدایی

نظری ز لطف و رحمت به من شکسته دل کن                       تو که یار دردمندی تو که یار بینوایی

همه عمر همچو "شهری" طلب مدد از او کن                        که به جز علی نباشد به جهان گره‎گشایی

سلام

همین الان یه دفعه به یاد یه چیزی افتادم... میدونی چی؟

دو سال پیش توی دفتر کارمون، یه وبلاگ درست کردم... تقدیمش کردم به تو و اسمش و گذاشتم تقدیم به بهترینم... یادته...؟ اگه یادت نیست یه سر بهش بزن... از شما دوستای کلم هم میخوام یه سر به اون وبلاگ بزنین... مربوط میشه به دورانی که تازه با همدیگه آشنا شدیم و ..........

http://baroon-namnam.blogfa.com/8712.aspx#Scene_1

ساعت 10:51 صبح هست...

محمد ساعت 9:18 دقیقه پرواز کرد و تا همین حالا که دارم مینویسم مرتب به ساعت نگاه میکردم تا زمان رسیدنش دیر نشه... بلاخره رسید... آخ جووووووونمی جون... خیلی خوشحالم... از ساعت 10:30 تا حالا یه سره دارم بهش زنگ میزنم اما گوشیش آنتن نمیداد... دلم به شور افتاده بود ولی بلاخره ساعت 10:51 دقیقه خودش زنگ زد... قربون صداش برم کمی خسته بود...

کم مونده تا: ....................

نگاه کن عزیز

داریم همدیگه رو بعد از سه روز دوری ملاقات میکنیم... من و میبینی؟ یه لباس بلند سپید پوشیدم و منتظر توام

و تو هم با نگاهی عاشقانه ( البته نگاهت تو این عکس معلوم نیست) بهم زل میزنی و با یه شاخه گل میای به دیدارم.... خیلی قشنگ شدم نه...؟

خیلی منتظر این لحظه هستم عزیزم.... وقتی بریم خونه و کنار همدیگه دراز بکشیم و تو بوسم کنی، نازم کنی، ماچم کنی، قربون صدقه م بری....

خداجووووووووووووون مواظب گلم باش... اونو سلامت بهم برگردون... خدایا خودت حافظ همه مسافرا باش مخصوصا این مسافر که برای قلب شکسته این دختر خیلی خیلی عزیزه....

منتظرم گلم...!

یوهوووووووووووووو... یوهوووووووووووو... هورررررررررررررررررا

سلام سلام سلام

بلاخره روز دیدار رسید، بعد از سه روز ندیدن و دور بودن از عشقم بلاخره امروز کاراش تموم شد و داره برمیگرده، خیلی خیلی خوشحالم.... انقدر که نمیتونم توصیف کنم... همین ده دقیقه پیش زنگ زد که نیم ساعت دیگه پرواز داره... از خوشحالی روی پام بند نیستم...

واقعا دوری عشق های بزرگ و بزرگتر میکنه و عشق من و محمد الان دوبرابر شده، بی صبرانه منتظر رسیدنش هستم...

   

خیلی کم مونده که بتونم عزیزم و بعد از سه روز تو بغل بگیرم و ماچ ماچیش کنم.... کاش میتونستم بیام فرودگاه...

برای بعد ازظهر حسابی بیقرارم عزیزم...

اول... گردش:

بعدش هم میریم خونه و......

واقعا نمیتونم حالتم الان توصیف کنم... دست و دلم به هیچ کاری بند نمیشه... صبح با بابا اومدم دفتر، انقدر خوشحال بودم که انگار بابا هم فهمید.... یه کم سربسرم گذاشت اما من انقدر خوشحال بودم که اصلا ناراحت نشدم و فقط دلم میخواست بخندم....

به انتظار دیدنت، به لحظه رسیدنت

دل داره پرپر میزنه، از سینه ام پر میزنه

از با تو بودن دل برایم عادتی ساخت

که هرگز بی تو بودن را باور ندارم

رفتی و ندیدی که چه محشر کردم

با اشک تمام کوچه را تر کردم

وقتی که شکست بغض تنهایی من

وابستگی ام را به تو باور کردم

سلام

امروز یکشنبه ست

دیشب محمد زنگ زد و گفت که برگشتنش به تعویق افتاده و مجبوره امروز هم اونجا بمونه... خیلی ناراحت شدم، همون وقتی که این خبر و شنیدم اشکم دراومد... خودمو بخاطر تحمل کردن دو روز دوری آماده کرده بودم اما حالا میبینم که امروز و هم باید دور از اون بمونم... فردا هم معلوم نیست کی پرواز داره... خیلی دلتنگم...

امروز و روزه گرفتم اما هنوز هیچی نشده بدجور گشنه م شده... سردمه... دیشب کلی با محمد حرف زدم از پشت تلفن.. اما دلم هنوز همون حال و هوای غریب روز جمعه رو داره... کاش میشد همین امروز می اومد... امشب رو هم باید توی انتظار سپری کنم...

از یه طرف دیگه تو حسابام هم مشکل پیدا شده که هیچ کس نمیتونه کمکم کنه... دیروز با رئیس حرف زدم اونم گفت مسئولیت خودته... واقعا درموندم... خدایا خودت کمکم کن...